Nga Mero Baze
Përpara Kryeministrisë ishin grumbulluar rreth 30 vetë, për të përkujtuar 8 Dhjetorin 2025. Në fillim doli një djalë i ri që dukej që ka probleme me të menduarit normal, dhe provoi të bërtiste. Nuk duartrokiti njeri. Pastaj i futi një ulërimë një shkallë më lart. Prapë nuk lëvizi njeri nga vendi. Pastaj e uli pak zërin dhe e çorri duke thirrur se kjo është parti e Sali Berishës. Pas kësaj u dëgjuan dy-tre duartrokitje dhe ai zbriti, për t’i lënë vendin një tjetri që harroi pse ishte ngjitur të fliste, kërkoi falje dhe u ul prapë.
Në fund doli një vajzë e vogël që dha lajmin e madh se SHBA ka ndryshuar, BE ka ndryshuar ndaj dhe PD do fitojë. Ishte një justifikim perfekt përse nuk duhet të ndryshonte PD këto 35 vjet, por duhet të priste të ndryshonte SHBA dhe BE.
Pastaj kamera u fokusua në bulevard te turma me 30 vetët. Në një cep si i ndrojtur ishte Salianji me dy gra, ndarë qartazi nga 28 vetët e tjerë. Pastaj dikush i foli dhe ai e përshëndeti. Pastaj një tjetër u afrua dhe ia dha dorën. Të tjerët nuk u përzien në këtë veprimtari armiqësore.
E gjithë skena ishte një trishtim i madh kur mendon se ata që ishin mbledhur aty duan të imitojnë 8 Dhjetorin e 1990.
Nëse aty dikush do kish shkuar me nipin apo ndonjë fëmijë adoleshent dhe t’u thoshte atyre se po përkujtojmë 8 Dhjetorin, me siguri fëmijët do mendonin se 8 Dhjetori ka qenë një tragjedi dhe përkujtohet me trishtim dhe dhimbje.
Në të vërtetë 8 Dhjetori është një ditë fitimtarësh në historinë tonë. Më së paku është një ditë që shënon fundin e një regjimi dhe futjen e Shqipërisë në sprovën e vështirë të demokracisë dhe pluralizmit.
8 Dhjetori 1990 është një ditë kur të rinjtë u ngritën kundër të vjetërve, ndërsa 8 Dhjetori i 2025 është një ditë ku plaku i vjetër që ka marrë peng foshnjën e lindur më 8 Dhjetor 1990, është kundër të rinjve.
8 Dhjetori i 1990 është një ditë kur liria politike fitoi mbi frikën brenda Partisë së Punës, kurse 8 Dhjetori i 2025, është dita kur frika brenda Partisë Demokratike ka fituar mbi lirinë për t’i folur apo për t’i dhënë dorën edhe një kritiku modest të Berishës.
8 Dhjetori i 1990 është dita kur fëmijët u dolën zot prindërve, për frikën që ata kishin për të ardhmen, ndërsa 8 Dhjetori i 2025 është dita kur të rinjtë nuk i dalin dot zot, as vetes, por presin nga prindërit t’u shpëtojnë të ardhmen.
8 Dhjetori i 1990 ishte dita kur opozitarët e regjimit vranë frikën nga e shkuara, kurse 8 Dhjetori i 2025 është dita kur opozitarët nuk vrasin dot frikën nga kryetari i tyre.
Nuk po krahasoj shifrat me 30 vetët e sotëm në bulevard, pa llogaritur ata me të meta mendore. Por dua të theksoj se askush nuk ka të drejtë ta festojë 8 Dhjetorin si ditë vakie, si funeral dhe ta identifikojë me dështimin e vet. 8 Dhjetorin nuk e bëri Partia Demokratike; 8 Dhjetori e bëri Partinë Demokratike.
Tani pas 35 vjetësh PD mund të vajtojë fatin e saj, por jo 8 Dhjetorin. Nuk ka pse fatkeqësinë e vet ta identifikojë me 8 Dhjetorin. Kjo është ditë që përkujton guximin e të rinjve. Në politikën e sotme guximi i të rinjve ka vdekur. Por dhe për këtë arsye, 8 Dhjetori vlen për t’u kujtuar qoftë edhe si homazh për guximin e vdekur.
Është një ditë që duhet mbrojtur me ligj dhe protokoll shtetëror si ditë fitimtarësh. Nuk është dita kur të vdekurit e gjallë të mblidhen para Kryeministrisë me shpresë se do ringjallen.
