Rusia filloi të raketonte radarët në Ukrainë javën e kaluar, por nuk po arrin të pushtojë hapësirën ajrore të Ukrainës, shkruan The Telegraph.
Duke qenë se Forcat Ajrore Ruse disponojnë rreth 300 avionë luftarakë modernë në rajon, shumë po pyesin se pse nuk ka shumë për të treguar në drejtim të epërsisë ajrore.
Është e mundur që konfliktet e fundit në Irak dhe Afganistan, gjatë të cilave forcat aleate perëndimore nuk kanë hasur në rezistencë të konsiderueshme ajrore, kanë ndikuar ndjeshëm në tezën se aviacioni i fuqishëm mund të pushtojë hapësirën ajrore relativisht shpejt. Por, siç thotë ish-piloti i Forcave Ajrore Britanike, Andy Netherwood, “ka aq beteja të ashpra në ajër sa ka në tokë”.
Nuk është aspak e lehtë të menaxhosh ajrin mbi fushën e betejës dhe kontrolli i hapësirës ajrore është vendimtar për kryerjen efektive të operacioneve tokësore. Por kontrolli ajror rrallëherë është absolut dhe i përhershëm. Edhe kur njëra palë në konflikt është superiore, duhet shumë kohë dhe përpjekje për të marrë ajrin nën kontroll.
Është po aq e vështirë është të ruhet epërsia ajrore, pasi forcat tokësore mësojnë nga gabimet e tyre dhe ndryshojnë taktikat.
“Rusia është kundërpërgjigjur gjithashtu nga fakti se ata ishin po aq arrogantë në fazën e planifikimit të konfliktit ajror sa ishin kur planifikonin veprime tokësore”, tha Netherwood.
“Përveç konflikteve të fundit në Siri, Forcat Ajrore Ruse nuk kishin ku të fitonin përvojë luftarake. Ju nuk e dini se sa e fortë është një forcë ajrore derisa duhet të luftojë dhe nuk është shumë mbresëlënëse,” shtoi piloti britanik.
Megjithatë, edhe ukrainasit pësuan disfata. U njoftua të martën se gjenerali Oleksandr “Ujku Gri” Oksanchenko, një pilot i Forcave Ajrore të Ukrainës nga viti 2013 deri në 2018, u vra të premten mbrëma gjatë luftimeve mbi Kievin.
Është gjithashtu e mundur që arsyet teknike kanë çuar gjithashtu në një qiell të pastër mbi Ukrainë.
Sipas Justin Bronk, një ekspert i aviacionit në British Brain Trust RUSI (Instituti Mbretëror i Shërbimeve të Bashkuara për Studimet e Mbrojtjes dhe Sigurisë), Forcat Ajrore Ruse nuk kanë shumë përvojë me municionet e drejtuara (PGM).
“Gjatë konfliktit në Siri, vetëm flota Sukhoi Su-34 përdorte shpesh municione të drejtuara, madje edhe këta gjuajtës-bombardues të specializuar shpesh u kthyen në hedhjen e bombave pa pilot dhe lëshimin e raketave pa pilot. Ky fakt gjithashtu nënvizon teorinë e pranuar gjerësisht që Rusia ka sasi të kufizuara të PGM-ve që mund të gjuajë nga ajri,” shkroi Bronk në një punim shkencor “Rasti misterioz i Forcave Ajrore të Zhdukura Ruse “.
