Nga Anri Bala
Ndoshta, mbas valleve dhe ahengut, me këngën e Baftjarit dhe të Picirikës, me peshqit e mëdhenj të Shqipërisë, me në krye presidentin e vogël, sa një flori… Lulin e gjatë të 21 Janarit në krahë… apo Mirin e Gërdecit, të cilit nuk i është larguar ende era e “barutit” nga xhaketa, por vallen e tam-tameve ama e hidhte, si zhurma e shpërthimeve të predhave. Zoti Lu, mu duk sikur i kishe kapur “peshqit e mëdhenj” për dore…për të kërcyer!
Ndërsa ne, prisnim, që ambasadori jonë i dashur amerikan të revoltohej, kur shikonte gjithë ato “balena”, që dridheshin e përdridheshin, ai na befasoi, duke na bërë të pyesim veten, në fillim: Si ishte e mundur, që e harrove aq shpejt shqipen, që na flisje çdo ditë?!
Por, ai nuk na tha asgjë, për suaret dhe banketet, për dancingun dhe baletin, për tallavatë dhe duetin, por për diçka për… spiunët shqiptarë. U ndjeva me të vërtetë keq, kur ai mori rolin e një agjenti të rëndomtë, e mua mu kujtua, se sa shumë i kisha besuar Lu-së, për drejtësinë, lirinë, demokracinë dhe ndihmësinë, për ta bërë Shqipërinë si Amerika… me ligje! Unë e di mirë, se në Shqipëri, sipas thashethemeve, mund të gjesh informator pa lekë, por nga halli e jo kur bën dasëm!
Ndaj, se di si i gjete ti zoti Lu, shpifësit në atë dasëm pa nuse, me paratë e kuajve që shijnë grurë, për të ushqyer racën e atyre, që të gëzuan dhe i gëzove duke… u harbuar?!
Zoti Lu, më fal, po dje t’i kishin mbushur veshët me shpifje dhe gjithë peshqit dhe cironkat, që t’i na thua se i pret “tigani në zjarr”! Të bënë që ta varje rrjetën tek porta e ambasadës, që të argëtoheshe për të fundit herë me “peshkaqenët”, e për të na trembur ne, se ti… do të na lësh!
Unë nuk kam informator, por kam intuitë si shqiptar, që të thashë se na jepet për spiunllik, ndaj nuk më lë vesi pa të pyetur: Po Lulzimi, që të ishte ngjitur aq afër, mos tu duk si peshkatar, që të informoi se “peshku” Tahiri, do dali nga rrjeta nesër, apo ti kishe plot peshq-peshkatar, që ishin gati të informonin se si “shitej, blihej dhe presionohej drejtësia”, duke dashur të tregojnë, se drejtësia që thua ti…. është padrejtësi dhe se drejtësi ishte ajo e tyre… kur vrisnin, vidhnin, prisnin, ku prokuroria ishte bordello, që drejtohej nga një lavire dhe në krye të shtetit ishte një horr, që i’a pushkatuan bulevardin?!
Ti i besove, sepse na the me zë dhe figurë se:
“Kemi dëgjuar disa raportime nga burime të pavarura, për presione serioze në këtë çështje, përfshirë edhe rryshfete, që u janë ofruar gjykatësve.
Ti i besove, sepse na the edhe pas vendimit:
“I qëndrojmë deklaratave tona. Vendimi i Gjykatës së Apelit, duhet të bazohej në prova dhe jo në presione. Ka patur presion për çështjen Tahiri!”
Ndoshta, ti nuk i besove dhe nuk the asgjë, sepse ne nuk të kuptuam. Mos të mbetet qejfi, por ishte hera e parë që fole “kinezçe”. Më revoltove dhe më mërzite shumë, sa të mallkova me vete: “Haram të qoftë shqipja që ke mësuar!”
Si e harrove, sapo të thanë se do largohesh dhe nuk do të hynte në punë, andej nga do të shkoje?! Në fakt edhe këtu, nuk të hynte shumë në punë, sepse ata që komunikoje ti, as që e njohin shqipen, gjuhën që u flisje ti, me ligjin e shtetit nga vije ti. Më zhgënjeve në fund fare, kur kisha bërë ndërmend, që kudo që do të të takoja, do ta dhuroja një buqetë me falenderim, por tani… tani më mbetet të them vetëm: Rruga e mbarë dhe faleminderit për rrjetën, që e le varur për zëvëndësuesin tënd! Të paktën edhe ai do e kuptoi, se përderisa ka rrjeta, ky “moçali” jonë… ka dhe peshq!
Do të të lutem, të ma heqësh pak merakun: Kush i pagoi gjyqtarët, ato që e donin në burg Saimirin, apo ato që e donin në rrugë Saimirin, duke i bërë gjyqin nëpër studio, apo ato që akoma po tolerojnë sharlatanët dhe shantazhuesit e drejtësisë, duke na trembur edhe ne, se drejtësia është një nocion abstrak dhe i pamaterializueshëm për shqiptarët?!
Aman, mos ik pa folur edhe njëherë shqip pas dy fjalimeve kinezçe, duke e shpëtuar veten nga gojët e liga, për të të bërë edhe ty “ortak” me krimin e tyre, që gjallëron edhe para vdekjes!/Ekskluzive.al
