Violeta Manushi lindi më 6 mars të vitit 1926, në Voskopojë të Korçës dhe ndërroi jetë më 26 korrik të vitit 2007, në Tiranë, pas një sëmundje të rëndë. Ajo është një nga ikonat e Teatrit Popullor, ndër të parat aktore, që ka shkëlqyer njësoj si në komedi, ashtu edhe në dramë, si në skenë, ashtu edhe në kinematografi.
Malli për Violeten
Drita Pelingu – Mjeshtre e Madhe
Sa shumë më mungon Violeta
Me mallin e dhimbjen për kolegen, për miken time të afërt, në këtë ditë të trevjetorit të ndarjes nga jeta, dua të përsëris, atë që kam shprehur, se Violeta Manushi, ka qenë dhe mbetet një aktore e madhe e dramës dhe e komedisë. Në mënyrë të veçantë, përshtatja e saj me komedinë, ka qenë e shkëlqyer.
Ajo sillte gazin në gjithë familjet shqiptare, por spektatori, të cilit ajo me interpretimet e saj i ngjallte shpresën, i largonte lodhjen, e zbaviste, asnjëherë ky spektator, nuk e mori vesh se jashtë skenës, ajo Violetë, kishte një mori halle, probleme, punë të pambarimta, që kryente me dashuri e forca të mëdha. Është i gjatë, shumë i gjatë vargu i figurave artistike të krijuara nga kjo artiste e madhe, që nga Dorina tek “Tartufi i Molierit dhe deri tek faturino. Në “Streha e të harruarve” e Ruzhdi Pulahës.
Në këtë rol të fundit, në një moshë të madhe, përsëri doli në pah jo vetëm talenti i pashtershëm i Violetës, por magjia skenike bëri që ajo të heqë shkopin, që e shoqëronte e të mos ndjente dhimbjen e këmbëve në skenë. Rolet, që e bënë të pavdekshme Violeta Manushin dhe që e vendosën atë si gur themeli në Teatrin Popullor, janë “Olimbia” tek Karnavalet e Korçës e sidomos Ollga tek “Zonja nga qyteti” e dramaturgut R.Pulaha. Karriera e kësaj artistike, mbetet një shkollë e rëndësishme për brezat e aktorëve.
Margarita Xhepa – “Artiste e Popullit”
Plastika Violeta Manushi, e paarritshme
U mbushën tre vjet, që nuk e kemi mes tonë, kolegen tonë, Violeta Manushi. Ajo që dua të them, në këtë ditë teksa e kujtojmë me mall është se, Violeta nuk ka luajtur teatër, ajo është e vërteta. Të flasësh për një aktore me dimensione kaq të mëdha, sikurse është ajo, duhet të matesh mirë.
Violeta erdhi për të luajtur në skenë, duke sfiduar mentalitetin e kohës dhe u shndërrua në një nga kolonat e forta, mbi të cilën u ngrit Teatri Kombëtar. Bashkë me të tjerët, krijuan traditën e teatrit me një repertor të jashtëzakonshëm, duke skalitur karaktere me një fuqi emocionuese të jashtëzakonshme. Violeta Manushi, veçohet si karakter nga vullneti, serioziteti, disiplina artistike e paarritshme, si gjatë provave edhe në shfaqje.
Kjo artiste e madhe, ka krijuar figura të jashtëzakonshme mjeshtërore, të tipizuara deri atje, sa ne koleget e saj, nuk e kishim shumë të lehtë të bëheshim dublante apo partnere me të. Ishte shumë tokësore, absolutisht e besueshme, kjo aktore e madhe e skenës dhe filmit. Plastika Violeta Manushi, mbetet e paarritshme.
