Nga Akil Ylli
Me ne fund u mbyll dhe historia me teatrin. Me kete rast kuptuam, qe Presidenti, perveç detyres shtetnore, ka per zemer dhe perkushtimin bashkeshortor. Kot nuk thote populli: Burre e grua, mish e thua!
Megjithate per hire te se vertetes, ma e mira asht me prite deri ne fund, sepse nuk i dihet, ndoshta Lulash minuku me minat e tij na ban ndoj hata. Ju ve minat!- ka thane.
Megjithese nuk duhet me i vu faj te shkretit. Kur ne krah te tij, jane rreshtu intelektuale te shquar si puna e Lubonjes, Bushatit, Xhejit, Fuges, e te tjere koka te ndritura, ndoshta asht sugjestionu e ndihet trim i çartun. Sepse kur te vine puna me vu minat me te vertet, ma merr mendja se Lulash minuku nuk ka pik shprese nder ta.
Ai e di mire, qe keto soj intektualesh shkaktojne ne mase alergji ndaj shtypit, e perzimje zorresh. E vetmja shprese qe i ka mbet, besoj, asht te gjeje hala neper bordero ndonji ish tritolist te mbijetum ne zonen Kruje-Fushe, Kruje-Laç deri ne Milot, apo diku andej nga Vlora. A ç’po ja fus kot dhe une?! Po Lulashi, para se me vu minat, duhet me vu pampersat ma pare, ndryshe bahet helaq nga brezi e poshte!
E gjithe kjo gurgule, filloj at’here kur qeveria mori vendimin te prishe Teatrin Kombetare. U hodhen perpjete gurguletistat e perhershem, me kuç e me maç, pse me e prish. U ngrit ne qiell gjithçka per te. Ndoshta dikush, qe nuk ja ka idene se per çfare flitej, do te mendonte se eshte fjala per prishjen e teatrit te Dionizit ne Athinen antike, ku ma sparit jane interpretuar veprat e Eskilit e Sofokliut. Po jo mo dikushi, behet fjale per nje godin e ndertuar ne vitin 39, qe tashti i ngjan nje karakatine qe quhet “Teatri Komtare”.
Fillimisht pati dhe disa aktore te shquar te themi, qe ndoshta nen avujt e alkolit leshuan deklarata bombastike, duke ju bashkuar Gurgulese. Por mbas nje nate gjumi relaksues, e pane te udhes, qe nje teater i ri ishte i nevojshem. Dhe ska si te jete ndryshe. Çdo njeri me dy pare mend, nje teatri te ri modern me te gjitha kushtet bashkohore, do ti thoshte po.
Duhesh te kesh mentalitet talebanesh, qe te kercenosh me mina e te hyjnizosh nje karakatine, qe as per qymez pulash nuk ja vlen, sepse sot edhe ato kane kushte me te mira. Mirepo, keta talebane teatral, kacavirren gjoja mbas historise se teatrit dhe preferojne qe qymezin ta kene si vakef, ku mund te falen.
Por kjo Gurgule, ne vetvete, e ka dhe nje kontradikte te madhe. Keta krijesa, njihen per gjoja antikomunizmin e tyre dhe urrejne gjithçka, qe kane ndertuar komunistet. Mirepo, kur bie fjala per teatrin, ate duan ta shejterojne si vakef, megjithse teatrin e kane themeluar e inaguruar po komunistet.
Hajde merri vesht keta lloj talebanesh!? Keta simbolet e komunizmit, i trajtojne here si te nenes e here si te njerkes! Bunkerit muze, Lulashi me hyzmeqaret e tij i vuri minat, megjithese nje vrime i bene (i paskan pa ba persmarit ata qerratej), ndersa kete simbolin tjeter, teatrin, krijese e po komunistve, duan ta shejterojne dhe thone se do behen fli po u prish dhe gjithçkaje tjeter, qe do te ndertohet, do i vene minat.
Allah, allah ça s’ndin njiri! Here pite, here simite. Pune talebanesh hesapi!/Ekskluzive.al
