Redaksionale
Reagimet e Këshillit të Lartë të Prokurorisë (KLP) dhe Këshillit të Lartë Gjyqësor (KLGJ) në lidhje me artikujt kritikë ndaj prokurorit Ols Dado dhe gjyqtarit Erjon Bani, janë shembulli më i qartë i hipokrizisë dhe vetëmbrojtjes së institucioneve të kapura nga sistemi. Në vend që të mbrojnë transparencën dhe drejtësinë, këto institucione po fshehin dobësitë e tyre pas një preteksti të rremë për “dinjitet njerëzor” dhe “mos cënim të jetës private”.
Drejtësia e kapur dhe mbrojtja institucionale e paaftësisë, ku KLP dhe KLGJ pretendojnë, se sulmet mediatike mund të cenojnë pavarësinë e magjistratëve. Por a ka mbetur ende pavarësi në një drejtësi ku vendimet e SPAK dhe GJKKO shpesh pasqyrojnë më shumë një luftë politike sesa ndjekje reale të ligjit? Ku ishte pavarësia kur këto institucione kanë dështuar të ndjekin zyrtarët e fuqishëm që kanë krijuar një sistem të korruptuar dhe kriminal? Nuk janë mediat ato që po cënojnë drejtësinë, por vetë këto institucione, që shpesh kthehen në instrumente të lojërave politike dhe interesave të pushtetit.
Sulmi ndaj mediave si strategji për të devijuar vëmendjen ku në vend që të ballafaqohen me pyetjet e drejta mbi transparencën e veprimeve të tyre, KLP dhe KLGJ zgjedhin të viktimizohen dhe të sulmojnë median për “devijim nga profesionalizmi”. Por media ka një rol të rëndësishëm: të ekspozojë abuzimet dhe të mbajë drejtësinë nën lupën e publikut. Pretendimet për “cënim të besimit të publikut” janë absurde, pasi ky besim është zhdukur prej kohësh, pikërisht nga mungesa e veprimeve konkrete nga këto institucione për të sjellë para drejtësisë të fuqishmit e vërtetë.
Heshtja selektive e institucioneve ndaj sulmeve reale, ku KLP dhe KLGJ kanë qenë të heshtura për vite me radhë, kur sulme të paprecedenta ndaj gazetarëve dhe aktivistëve kanë ndodhur në Shqipëri, kur janë kërcënuar gazetarë, kur është tentuar të mbyllen emisione kritike apo kur janë censuruar media të pavarura, këto institucione nuk kanë bërë asnjë deklaratë për të mbrojtur fjalën e lirë dhe transparencën. Por tani, kur disa media guxojnë të kritikojnë punën e një prokurori apo gjyqtari, befas këto institucione “ndihen të kërcënuara”. Kjo është hipokrizi e pastër dhe dëshmi e standardeve të dyfishta.
Liria e fjalës dhe kritika janë jetike për demokracinë dhe se reagimet e KLP dhe KLGJ ngjajnë me një përpjekje për të frikësuar median dhe për të krijuar një atmosferë ku asnjë kritikë nuk lejohet ndaj sistemit të drejtësisë. Në një demokraci të vërtetë, askush – as prokurorët, as gjyqtarët – nuk janë mbi kritikën. Nëse ata ndihen të “lënduar” nga kritikat e mediave, ndoshta duhet të reflektojnë mbi veprimet e tyre dhe jo të fshihen pas institucioneve që kërkojnë heshtje.
Drejtësia e vërtetë kërkon llogaridhënie, jo mbrojtje të privilegjuarve ku në një sistem drejtësie të shëndoshë, prokurorët dhe gjyqtarët janë të gatshëm të përballen me kritika dhe të mbrojnë vendimet e tyre me transparencë dhe fakte. Nëse veprimet e Olsi Dados dhe Erjon Banit janë të drejta dhe të bazuara në ligj, atëherë asnjë artikull nuk mund t’i dëmtojë. Por nëse ka dyshime mbi profesionalizmin dhe qëllimet e tyre, atëherë mediat kanë të drejtë të pyesin dhe të kërkojnë përgjigje.
Reagimet e KLP dhe KLGJ nuk janë asgjë më shumë se një përpjekje për të devijuar vëmendjen nga dështimet e sistemit të drejtësisë dhe për të frikësuar median që guxon të ekspozojë dobësitë e tij. Në një kohë kur korrupsioni dhe abuzimi me pushtetin janë të rrënjosura në çdo cep të sistemit, vetëm liria e medias dhe kritika publike mund të sigurojnë transparencën dhe llogaridhënien që Shqipëria ka nevojë. Nuk mund të ketë drejtësi pa transparencë dhe as institucione të ndershme pa kritika të hapura. Institucionet e drejtësisë duhet të ndalojnë mbrojtjen e individëve dhe të fillojnë të mbrojnë ligjin.
