Nga Akil Ylli
Sot, si asnje here, institucionet e sigurise dhe te drejtesis, ndodhen perpara nje prove te veshtire. Ne orbiten e zgjedhjeve te pjesshme te 6 marsit, ka infiltruar dukshem nje trup politik ilegal.
Natyrisht, per masen e gjere te qytetareve, kjo soj dukurit, nuk befason aq shume. Duke pare historikun e atij grupimi, dellin Antishtet qe i bashkengjit, urrejtjen instiktive ndaj çdo ligji dhe rregulli bashkjetese, nje element me shume, a me pak, ne Amalgamen e Kaosit, nuk e turbullon aspak, qartesine e qellimeve destruktive qe mbartin.
Por per oganet e speciaizuara te mbrojtjes se ligjit, sidomos ne kuadrin e drejtesise se reformuar, ka ardhur koha, qe keto çfaqje te shemtuara, tipike te nje sistemi kaotik, te survejohen rreptesisht.
Tashme, nuk duhet ta lejojme me miun, te shetise nen mustaqe, sipas teoris, se meqense kaloj nje here, le ta beje bulevard!
Vendimin i fundit i SPAk-ut, me denimin e ish ministit Tahiri, mund te jete gongu i pare i eres se re ne drejtesi dhe ndoshta, ndoshta, dhe kurban i saj, kur kemi parasysh, qe ai ishte ministri, qe beri te mundur per te trete here ne historine tone, shkaterrimin e Republikes se Lazaratit, pas asaj te Esat Toptanint dhe kapdan Marka Gjonit te Mirdites.
Neqoftese duhet ti marrim gjerat persembari, para Tahirit, do te ishte e ndershme, te denohej ideatori i krijimit te Republikes se Lazaratit, meqe drejtesia e ka fare me te lehte ta ndeshkoje ate. Ai e ka pranuar e vetshpallur publikisht autoresine, dhe bashke me te, ministri i brendshem i Republikes Shqiptare i asaj kohe, qe ishte ngarkuar te vigjelonte dhe mbronte rigorizorisht territorin e asaj republike, nga ligjit shqipare. Shperdorim detyret ne kete rast, do t’ishte nje akuze, me e marre e me puth ne balle!
Ate strategun e djeshem te krijimit te Republikes se Pavarur te Hashashit, e ke sot kapon e grupit politik, qe struket si klandestin ne zgjedhjet e 6 marsit. Vazhdon hala, te jete gjithmone ne qender te vorbulles antiligjore, kudo dhe kurdohere, qe te çfaqet ajo.
Po hajt ma, ça t’bajme, duhet ta marrim vedin me t’mire! Te mendojme qe drejtesia e re, eshte si puna e foshnjes, qe ecen me kembe e duar kuturu, dhe i justifikohet ndoj shkapetje, me cepin e divanit. Durim!
Legjitimitetin e iligjiminitetit, e kane marre persiper dy personazhe. Njeri tragjikaragjoz e tjetri qesharak. Njeri Preshident, tjetri, gastori qerreta i oborrit pushtetar. A thua t’jete ky, Trekanshi i Bermudes!?
Nje Zot e di! Sa Trekanshat po mbijne, s’din njiri kujt mi vu gishtin. Por sidoqe te jete, nder gjithe ato Trekansha qe permenden, ketij Trekanshit te fundit, pa ndonje veshtirsi, mund ti thyhen te gjitha brinjet. Amen!
