Për të gjithë ata që nuk janë pjesë e sistemit të drejtësisë, politikës, biznesit VIP, krimit të organizuar dhe klanave mafioze në Shqipëri, emri i Rovena Gashit, deri vonë nuk është se u thoshte gjë.
Madje ai mund tu ketë tingëlluar fare i panjohur, derisa ajo nisi e të dalë në studion e “Opinion”-it të Fevziut dhe gjetkë në publik, si imazhi i përfaqësimit të Prokurorisë së Përgjithshme të Shqipërisë.
E për këtë nuk është faji saj, po të kemi parasysh se sistemi i punës në organin e akuzës ku ajo ka punuar prej më shumë se 15 vjetësh nuk të lejon shumë që të bëhesh një personazh publik, përjashto rastet kur mund të kesh në dorë ndonjë çështje jashtëzakonisht të rëndësishme, e cila mund të jetë për një kohë të gjatë në fokusin e medias dhe opinionit publik shqiptar.
Me sa duket, përgjatë karrierës së saj kryesisht si prokurore/ magjistrate pranë Prokurorisë së Tiranës, ajo i është shmangur ose e kanë shmangur nga çështje të tilla.
Plot 15 vjet më parë pas përfundimit të fakultetit juridik në Tiranë, nga Rrashbulli nga ku e ka edhe origjinën e familjes kishte zbritur në Durrës dhe jetonte në një shtëpi 2 dhoma e një kuzhinë të kohës së Enverit në Rrugën “Skënderbej” nga ku i takonte 20% e saj, ose 10- 15 metra katrorë dhe shkonte çdo ditë në punë në Tiranë, me një makinë të vjetër të tipit “Fiat Punto”.
Megjithëse e kishte lënë ndonjëherë në rrugë, ngushëllohej kur mendonte se Dritan Gina, ai që do të bëhej bashkëshorti i saj, prokuror në Lushnje, nuk kishte as një metër katrorë shtëpi për të deklaruar dhe makinë jo e jo. Pra, ishte një njeri “me duar në xhepa”, siç kishte dëgjuar shpesh të thonin durrsakët e vjetër, për të tilla raste.
Por fati i saj në këtë drejtim nuk ishte i ndryshëm nga i shumë bashkmoshatarëve të tjerë që tashmë i kishte kolegë nër prokurori e gjykakata, ndaj ngushëllohej për aq kohë sa edhe ato që kish arritur deri në atë moment, pothuajse nuk i kishte ëndërruar deri pak vite më parë.
Por nuk është se ishte e lumtur, për aq kohë sa e kuptonte që të tjerët që kishin bërë apo kishin nisur të ngjiteshin më lart në hierarkinë e Prokurorisë, nuk është se kishin ndonjë gjë më shumë se ajo.
Ajo nuk kishte mbështetje politike në atë kohë për ta promovuar më shpejt, por kishte një armë tjetër. Ishte e re, e freskët dhe simpatike. Kishte qenë një studente e mirë dhe kaq mjaftonte që të rrinte e vëmendshme për të kapur çdo sinjal që do ti jepte të kuptonte se kishte trokitur momenti i saj.
Rastësia është “Mbreti i Botës” dhe ajo diti ta shfrytëzonte atë kur mundësia iu dha që të njihej me Adriatik Llallën, fillimisht nëpërmjet bashkëshortiti të saj Dritan Gina, pasi ata kishin punuar bashkë në të njëjtën Prokurori, në atë të Lushnjes.
Kur në vitin 2005 Llalla u bë zv.drejtues i Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë, raportet mes tyre filluan të bëheshin edhe më shoqërore pasi tani punon bashkë.
Për më tepër që në vitin 2006 Llalla zgjidhet fillimisht anëtar i Këshillit të Prokurorisë dhe më pas në 2007‐2008 kryetar i Këshillit të Prokurorisë.
Miqësi kjo që vijoi edhe në vitet 2008 – 2012, kur Llalla ushtroi detyrën e Inspektorit të Përgjithshëm të Inspektoratit të Lartë të Deklarimit dhe Kontrollit të Pasurive, kur ai e ndihmoi çiftin Gashi- Gina që t’i kopsisnin mirë letrat e pasurisë gjithësesi ende shumë modeste.
Pas dekretit të 3 dhjetorit 2012 nga ana e presidentit, kur më 7 dhjetor Parlamenti i Shqipërisë e votoi kandidaturën e Llallës për prokuror të Përgjithshëm, Rovena Gashi që po e ndiqte live seancën nga ekrani i televizorit, u gëzua ndoshta më shumë se edhe i zoti i punës për këtë akt.
Kishte arsye për këtë. Më në fund fati i kishte trokitur në derë dhe ajo nuk mund ta humbte rastin për të mos ia hapur, pavarësisht se ai vjen i veshur “me rroba pune”.
Ajo nuk do ia përtonte të bënte çdo punë, mjafton që të realizonte më në fund ëndrrën e kahershme, për të qenë atje lart, në paradhomën e pushtetit real, ku meren vendimet për fatin e shumë njerëzve në këtë vend.
Intuita nuk i kishte gabuar dhe kur kishin kaluar vetëm pak javë nga fillimi i punës së kryeprokurorit të ri, ajo u bë drejtoresha e Drejtorisë së Marrëdhënieve Juridiksionale me Jashtë.
Një funksion që në pamje të parë duket sikur nuk thotë ndonjë gjë të madhe, por që për të ishte çelësi i artë për të hapur çdo sirtar të ëndrrave të saj.
Sepse do kishet rastin dhe mundësinë të ishte gjatë dhe shumë shpesh, vetëm për vetëm me atë, me numrin një, me shefin, me prokurorin e Përgjithshëm të Republikës së Shqipërisë.
Ditë pas dite, javë pas jave dhe muaj pas muaji, gjërat ndryshuan aq shpejt në jetë e saj, sa më në fund e kuptoi se kishte në dorë pikën magjike për ta ndryshuar përgjithmonë të ardhmen.
E ta mendosh se që në vitin e parë në detyrë ia arriti të kishte ato që nuk i kishte realizuar dot prej një jete: Një shtëpi në Tiranë, një në Durrës një makinë të re, një shtëpi dhe 35 mijë euro dhuratë. E kur gjërat nisin ti vinin kaq shpejt dhe mbarë, kuptoi se nuk kishte pse ndalej këtu.
Aq më tepër që kishte e edhe 4 vjet të tjera kohë në detyrë për mandatin e parë, ndërkohë që shefat e mëdhenj e kishin garantuar Tikun e saj, se kishte “në xhep” edhe një mandat të dytë 7 vjeçar e pse jo edhe një të tretë, një të…
Kur shumë shpejt u kuptua se hyrja për në zyrën e Llallës kalonte nga ajo e saj, atëherë fuqia e saj u rrit përtej çdo limiti dhe tashmë ishte koha që të hynte në lojën e madhe. Pse të mos kishte jo një apartament si dikur, por një pallat të tërë në zonën e plazhit të Durrësit? Pse mos kishte një shtëpi me pishinë në plazh? 14 apartamente te Shkëmbi i Kavajës, një godinë të madhe biznesi, mës pas edhe një godinë tjetër, edhe një,…
Nga prokuror të thjeshtë në Tiranë pse mos e bënte burrin edhe kryeprokuror në Elbasan. Pse mos i lidhte të gjitha fijet me bizneset e mëdha, me “çunat me norma”, me reporterët, me pronarë mediash, kryetar të partive, etj, etj…
Kështu derisa një ditë shkoi e lumtur dhe mospërfillëse për të tërhequr pasaportën me vizë amerikane. E ku për herë të parë pas kaq kohësh, dikush që ishte përballë saj, i tha: Jo! Ishte “JO”-ja e parë, por e madhe. E vërtetë. Joja që lajmëronte se udhës së saj pa krye, i kishte ardhur fundi. Prej nga pas saj, rënia ishte e pashmangshme dhe pa kthim./Alpenews
