Nga Federico Rampini
Është zgjedhja ime e katërt e një kryetari bashkie në Nju Jork. Nuk kisha parë kurrë diçka të tillë. “Uragani Zohran Mamdani”: mbresëlënës. Duke parë parashikimet për pjesëmarrje të lartë, përfitova nga mundësia e votimit të parakohshëm. Por që të shtunën, tre ditë para Ditës së Zgjedhjeve, më duhej të qëndroja në një radhë të gjatë në qendrën e votimit. Para se të mbërrija atje, në rrugë takoja grupe vullnetarësh të fushatës së tij zgjedhore: të rinj, multietnikë, entuziastë dhe të buzëqeshur. Ky 34-vjeçar me origjinë indiano-ugandeze ka shkaktuar një efekt brezash. Të rinjtë në Amerikë janë një elektorat i lëvizshëm dhe i paparashikueshëm: shpesh kanë munguar në votime; në vitin 2024 janë afruar drejt Donald Trump. Tubimet e Mamdanit nuk lënë vend për dyshime: këto janë zgjedhjet “e tyre”.
Kryetari mysliman
Janë vajzat dhe djemtë ushtria në marshim që premton këtë ngjarje historike: zgjedhjen e kryetarit të parë mysliman të bashkisë. Në qytetin-martir të 11 shtatorit, kur tre mijë të pafajshëm humbën jetën në sulmin e Al Kaedës. Në metropolin më të madh hebre jashtë shtetit të Izraelit. Kryetarë myslimanë ka tashmë në disa qytete perëndimore: Londër dhe Roterdam; në Shtetet e Bashkuara në disa komuna të Miçiganit. Por Nju Jorku është i veçantë, dhe nëse sondazhet do të konfirmohen, ndikimi botëror do të jetë unik.
Kryetari i bashkisë së Nju Jorkut do të bëhej politikani i parë i ngritur nga Gjenerata e Gazës në një detyrë të tillë rëndësie dhe dukshmërie. Një anekdotë ilustron këtë jehonë globale: disa ditë më parë takova në Manhattan sheikun Al Thani, kryeministrin e Katarit, në një debat mbi Lindjen e Mesme. Ndërmjetës kryesor midis Izraelit dhe Hamasit, edhe ai u detyrua të përgjigjej në pyetjen: çfarë ndikimi do të ketë në botën arabe zgjedhja e Mamdanit? (E kaloi me sa më shumë diplomaci të ishte e mundur). Përveç prejardhjes, fesë dhe qëndrimeve filo-palestineze, Mamdani ka një program “socialist”: në zemër të kapitalizmit global, në selinë e Wall Street-it.
Është një arsye tjetër pse të rinjtë ndihen protagonistë të një revolucioni. Duhet të kthehem në vitin 2008, në krizën e kredive hipotekare dhe në zgjedhjen e parë të Barack Obamës, për të gjetur një atmosferë kaq të elektrizuar. Sot kriza e madhe, në vend të kredive, është presidenca e Trump. Baza e Mamdanit është e bindur se fitorja e tij do të japë përgjigjen më të fortë të mundshme ndaj trumpizmit.
Qiratë dhe dëbimet
Kur të dimë rezultatin, nëse parashikimi do të konfirmohet, do të vijë koha për të reflektuar mbi zbatueshmërinë e programit të tij radikal: bllokimi i qirave dhe dëbimeve, çerdhe dhe shkolla falas, ndihmë për fëmijët, gjithashtu falas transporti publik, supermarkete të menaxhuara nga Bashkia për të luftuar rritjen e çmimeve. Lexuesve italianë që mund t’i marrin lehtë këto premtime, duhet kujtuar se një kryetar bashkie në federalizmin amerikan ka kompetenca të gjera: është shef i policisë, administron shkollat, ka një autonomi të gjerë fiskale. Programi i Mamdanit nuk është një manifest ideologjik i thjeshtë, “socializmi në Nju Jork” ka mundësinë të realizohet. Shumë të rinj shohin mundësinë konkrete që kjo metropol të bëhet “laboratori i tyre”, vendi ku merr formë një Amerikë tjetër. Tashmë është hapur një debat kombëtar nëse linja e Mamdanit përfaqëson të ardhmen e të gjithë Partisë Demokratike. Një mik imi, edhe ai me shtetësi të dyfishtë, Carlo Invernizzi, analizon me një qasje “shkencore” suksesin e Mamdanit, pasi është pedagog i Shkencave Politike në Universitetin Columbia dhe në City College.
Pasiguria
Ai vëren se fushata e tij ka qenë “jashtëzakonisht e disiplinuar” në mesazhe, me një përqendrim te tema dominuese: “rritja e kostos së jetesës dhe në veçanti vështirësia për të pasur qasje në strehim”. Por mes popullsisë së tij studenteske ndjen tashmë fillimin e një pasigurie. Mamdani, ndërsa i afrohej fitores, ka filluar të takohet me të gjitha qendrat e fuqisë së qytetit, në veçanti bankierët, të cilët premtojnë ta “ndihmojnë”. Më të kujdesshmit parashikojnë të njëjtin rrezik si tek Obama, i cili filloi me pamjen e një revolucionari, por më pas u bë shumë më i moderuar dhe i prirur drejt kompromisit. Por këto do të jenë skenarët pas zgjedhjeve. Ndërkohë Nju Jorku po shijon pritjen e ethshme dhe vëmendjen botërore./Corriere della sera
