Nga Akil Ylli
Preshidentin tone, s’ka burre nanet me e ndal, pa i shtu hallka t’reja, zinxhirit te hajvanllekut. Me mendesin e nje leshkoje, sulmon qeverin, policin, nderkohe qe mban postin e Presidentit te Republikes, ne nje republik parlamentare, ku Kushtetuta i ka percaktuar me ligj, te perfaqesoje unitetin e popullit.
Por me keto tip deklarimesh, dhe te tjera veprime me te renda, tashme jemi mesuar, dhe veshet na kane fituar imunitet. Ai i ka hipur ka here ketij trenit te çmendur, dhe s’ka ndermen te zbrese qe aty, deri t’ja qesin fundin linjes. Ne fund te fundit, me keto soj lajthitjesh, perveçse behet qesharak, konfirmon çdo dite e me shume, qe e ka te pamundur ta kaperceje, mentalitetin e nje agai katundi! Shtrengo thesin aga!
Ajo qe eshte e veshtire te kuptohet ne kete mes, eshte kembngulja e tij per te bere si kompetent, edhe pse e shumezojne me zero. Vazhdon te ngule kembe si mushku, duke qendisur udhezime dhe rekomandime per institucionet, megjithse nuk e pjerdh kerkush. Vdes t’ja dhjesin nje çik!
Keto sjelljet e Preshidentit, me kujtojne Zeqirin e femijeris. Zeqiri i shkrete, ishte pak si hajvan, dhe kishte nje ves te pandreqshem, krejt te çuditshem. Sa here nxehej, bente si i forte. Shante gjithkend, si ti vinte permbare, pa e vrare mendjen aspak, se pastaj e zhdepnin paq ne shpulla, aq sa po mos vinte ndonje fllad i fresket, shenjat e gishterinjve i qendronin gjate ne fetyre. Po pse, ndrronte mendje Zeqiri? Jo or te keqen, Zeqiri, Zeqir! Si kurdisej me teper truni!
Bile, pasi e shpullosnin mire, largohej duke qare, pa harruar asnjehere te thoshte kercenimin e perhershem, “tash po ju a diftoj une, sa t’vine baba, se e kam polic”, kur ne fakt nuk e kishte babane te tille.
A nuk ju ngjan ky soj kercenimit, me ate te Preshidentit tone, qe sa here eshte ne hall, kercenon: Do therras popullin!
Tashti, jo se Preshidentin tone e kap kush ne shputa, edhe ate kemi mangut, por ai me Zeqirin, ne thelb, kane po te njejten sjellje. Te dy i bien murit me kry!
Ndoshta dikush, pasi ka lexuar keto rreshta, s’eshte çudi te hamendesoje, qe autori ja fut kot, kur mendon qe krahasimet perqasen. Por kam pershtypjen, qe ne kete rast nxitohet. S’po shkojme larg, po marrim shembellim e fresket, ate te djeshmin, kur Preshidenti perveç mallkimeve preshidenciale, nuk ngurroj ti jepte sygjerimet e rastit qeveris, per parandalimin e rasteve te ngjashem, si ky i Kakavijes. Tekstualish u shpreh: Nga dita e nesërme do i çoj një kalendar qeverisë sipas vlerësimit të institucionit tonë për të parandaluar raste të tilla, duke pasur parasysh frekuencën e kalimit në kufi, që nga Pashkët, Krishtlindjet, Viti i Ri…
Hajde tashti i dashtun, dhe na e spjego, duke perjashtuar menyren e ndeshkimit, ku ndryshon Zeqiri, nga Preshidenti? Askerkund!
Zeqirin sa here e hapte gojen, e zhdepnin vençe, ndersa Like Zeqiri, sa here karikohet ti udhezoje e tu dergoje kalendare, atyre te qeveris, ata gjithmone fshijne bythen e dhihen gazit me to. Kam pershtypjen, qe ndeshkimi i Like Zeqirit, eshte shume me i rende, se ai i Zeqirit. Ku Presidenti, e ku Zeqiri!
Mirpo e gjitha kjo mesele, ne vetvete fsheh dhe nje pikpyetje te pa zgjidhur. Dihet qe Zeqiri ishte thjesht nje femije hajvan, dhe s’ke pse torturohesh, duke u perpjekur te zbulosh “pse-ne”, jashte hajvanllekut. Ate duhet ta kerkojme tek Preshidenti yne. Sepse ate, nuk ka nevoje ta presim deri sa te rritet, me shprese se do te piqet. Ai eshte ne moshen e pjekurise, i vaksinuar, dhe ajo çfare te ben me pershtypje, eshte i shkolluar, prandaj s’ka me alibin, qe me kalimin e kohes, sjellja e tij do te ndryshoje. Tashme, ai eshte brumos, pjeke ne furre, dhe s’kemi nga t’ja mbajme, do na duhet ta pertypim si buke, dhe per nje vit. Vetem bishti na ka mbet!
E vetmja hipoteze e besueshme, qe Preshidenti perzihet si pordha neper tlina, edhe pse te gjitha hereve, ja perveshin “pesci in facia”, do t’kete lidhje me mazokizmin. Ndryshe nuk spjegohet gjithe kjo kembngulje, kur ai e di me se miri, qe ja perplasin “peshq surratit”. Te jete Likja mazokist? Gjithça ban vaki, è!
Por me mire, le te ulemi me kembe ne toke, dhe keto supozime, t’ja u leme psikiaterve. Ata i vene vulen!
Per te qene me te kuptueshem, me fjale te thjeshta, konkluzioni do te ishte ky: Ndryshimi mes nje hajvani dhe hajvanit te shkolluar, eshte se ky i fundit, e ka horizontin me te gjere, per te praktikuar hajvanllekun!
